Het verbaasd me altijd zo erg hoe indrukwekkend het is voor andere mensen dat ik geen vlees eet. Wanneer ik ergens ben en het ter sprake komt reageren sommige mensen alsof ik een bomgordel draag ofzo. Vol ongeloof, gevolgd door een opmerking als; ‘WAT KNAP VAN JE!’. Alsof ik mijn zwemdiploma heb gehaald. Ik ben zo’n persoon die wel eens op de bank zit en dan nadenkt over de discussies die ik met vleeseters heb gevoerd, om dan tot het besef te komen dat deze discussies werkelijk nergens over gaan.
Stel, je bent allergisch voor pinda’s. Dan kijkt niemand je vol ongeloof aan en dan is ook niemand ineens heel erg trots op je. Natuurlijk is er een verschil, dat weet ik ook wel. Ik KIES hier ZELF voor en bij een allergie is dat niet zo, maar in de praktijk komt het op hetzelfde neer. Je past je dieet aan zodat je dat ene product niet binnen krijgt. What’s the big deal?
Op een 1 of andere manier zorgt een vegetarische leefstijl vaak voor discussies. Je verklaard aan een persoon waarom je geen vlees eet en vervolgens is je gesprekspartner constant aan het woord. Het gaat ineens niet meer over jou of over jou ideologieën, maar over hun en waarom zij geen vegetarische leefstijl hebben. Ze ratelen maar door over vitamines, biologisch vlees en oermensen en van mij wordt dan verwacht dat ik instemmend ja knik.
Nu is het zo dat ik niet graag ja knik op commando. Ik ben zelfs een beetje allergisch voor dat fenomeen. Ook al zou ik het eens zijn met wat er gezegd wordt, iets in mij heeft dan de neiging om het tegenovergestelde te doen. Maar, wat er gezegd wordt op dat moment door een vleeseter, gaat niet over of het goed of fout is, het is duidelijk een gevalletje van; ik ben mijzelf nu aan het overtuigen / ik praat mijn schuldgevoel nu weg.
Ik wil niet voor een ander zijn gevoel spreken, maar je kunt mij niet wijsmaken dat (de meeste) vleeseters zich niet een klein beetje rot voelen bij het eten van een stuk dood dier. Wanneer dat besef er is (en die komt wanneer ik vertel waarom ik het niet eet), begint het te knagen. Dat is niet erg hoor, integendeel, het is menselijk. Een mooie pure zuivere emotie dat stiekempjes laat weten dat jij toch eigenlijk ook best wel dol op dieren bent. Dat je eigenlijk helemaal geen moordenaar wilt zijn. Om aan dat vervelende gevoel te ontsnappen beginnen we over oermensen te lullen en ook dat is best logisch. Want nu heb je een goed argument om je slechte gedrag te verantwoorden.
Het is gewoon een soort gewenning, dat vleeseten. Je bent er groot mee geworden, je ouders aten het, je grootouders en de oermensen. Echter betekend dat natuurlijk niet dat het ‘normaal’ is. Als een kerel wordt opgevoed met de wetenschap dat vrouwen slaan prima is, want zijn vader deed het, zijn opa en de oermensen ook, dan is dat natuurlijk nog steeds niet normaal. Maar goed, voor alsnog ben ik niet zo’n vegetariër die vind dat je geen vlees mag eten, doe wat je wilt, maar kom niet met die domme argumenten over oermensen aan.
Als het onderwerp oermensen is uitgemolken krijgt de monoloog een nieuwe wending, namelijk die van de vitamines. Mensen met de meest ongezonde levensstijlen hebben ik al tegenover mij gestaan die begonnen te prediken over vitamines; ‘want die zijn heel belangrijk voor je hoor!’ Er heerst een soort overtuiging dat wanneer je geen vlees eet je niet genoeg vitamines binnen krijgt. Ineens is iedereen blijkbaar een voedingsdeskundige want ze zweren erbij dat vlees in die zin absoluut niet te vervangen is. Gelukkig heb ik wel mijn onderzoek gedaan. Als ik de monoloog op zo’n moment even kaap en vertel dat ik toch echt het levende bewijs ben van een gezond persoon met genoeg vitamines, dan blijkt dat dit eigenlijk vooral over veganisten ging. Eh, ja goed argument.. NOT!
En dan komt het meest irritante argumentje. Namelijk; ‘Je kan toch ook biologisch vlees eten?’ Er wordt overigens niet echt verwacht dat ik antwoord ga geven op die vraag, aangezien het meer als een feit wordt uitgesproken. Zo van; ‘Alsjeblieft, ik heb even voor je bedacht hoe je toch weer vlees kan eten! Graag gedaan.’ Eikel, je hebt dus gewoon niet naar me geluisterd.
Dit artikel is met een dikke vette knipoog geschreven.
Heb jij wel eens zo’n discussie gehad? (als vleeseter of als vegetariër)
Het bericht Een discussie met een vleeseter verscheen eerst op LEDIHE.